OWN NOTHING
Πάλι στο δρόμο λοιπόν... δεν έχω τίποτα πια...δεν έχω τίποτα είπα; Κι όμως, έχω ακριβώς αυτό που σας λείπει.
-Ει, ψιτ, κύριος! Εσύ που τρέχεις να προλάβεις...Θες λίγο ελεύθερο χρόνο; Πόσος σου χρειάζεται; Μη με φθονείς μα έχω άπειρο, να φαν' κι οι κότες! Χαχα!
Έχω και μια γλυκιά αίσθηση, σα γυναικεία παρουσία, που ζεσταίνει την άδεια μου καρδιά, της δίνει φτερά για να πετάξει μακριά. Την ξέρω,πάντα την αναζητούσα, μα είναι σκληρή σαν κάθε τι πολύτιμο. Γνωρίζω το όνομά της, το ψιθυρίζω τραγουδιστά...Ελευθερίααα... Περπατάει στο απέναντι πεζοδρόμιο αγκαλιά με την Απώλεια και μου κλείνει πονηρά το μάτι. Λατρεύω το όνομά της, το φωνάζω με όλη μου τη δύναμη, να αντηχήσει σε κάθε στενό, σε κάθε λεωφόρο αυτής της πόλης... Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Α Α !
Μ.Μποτέα